Floris Siks | Droge Ogen

Deze voorstelling is in het nu. Of, misschien is het wel eergisteren, twee jaar geleden of twintig jaar in de toekomst. Hoe dan ook, wij denken dat het gebeurt. Dat moet wel. In hoeverre is het mogelijk je los te schudden van de realiteit? Zit dat wat je het liefst verliest niet zo diepgeworteld in je systeem dat je het nooit kwijt zal raken? Worden heden, verleden en toekomst alleen van elkaar gescheiden door tijd? Bestaat er een verschil tussen dystopie en utopie? En waar komt toch die hang naar macht vandaan? In Droge ogen gaan drie spelers en een maker samen op zoek naar wat levensgenieten voor hen betekent binnen de kaders van hun nieuw gecreëerde samenleving. Is het nog mogelijk te genieten van de wereld wanneer het voelt alsof alles je ontglipt en ontglijdt?