Adam

Rodin

Auguste Rodin verbeeldde Adam niet alleen als een klassieke schoonheid met barokke spierbundels, maar ook als een kwetsbaar, schuldbewust en berouwvol mens. Het fotogenieke Zwolse ‘boegbeeld’ doet wat beeldende kunst eigenlijk altijd moet doen: voorbijgangers verleiden om even de pas in te houden en tot nadenken stemmen. Het lot van Adam is immers het lot van elk mens.

Adam is representatief voor het geïdealiseerde mensbeeld van Rodin. De beeldhouwer, die studeerde aan de Petite École, verbond zijn impressionistische visie en instelling met een naturalistisch romantische stijl. Hij probeerde het maximale rendement uit de werking van licht en schaduw te halen. De gladgepolijste, perfecte lichaamsvormen, de plasticiteit en het realistische en vaak erotische karakter werden in het Parijs van zijn tijd door velen als aanstootgevend ervaren.

Rodin vernieuwde de beeldhouwkunst niet alleen doordat hij nieuwe impulsen gaf aan de ruimtelijke effecten en uitstraling van zijn beelden, maar ook omdat hij in staat was de eenheid van geest en lichaam te sublimeren. Zo is de gemoedstoestand van Adam bijna letterlijk op zijn lijf geschreven.

Op de sokkel onder Adam vindt u een tweede kunstwerk: ‘Call Me’ door Arnoud Holleman (volgende punt).