Fakking Triest! | première

Hoe deel je verdriet als je daar geen woorden voor hebt geleerd? Als het gevoel zo groot is dat je je afsluit voor anderen en dat wat je vreugde en warmte bracht verdwenen is? Fakking Triest! gaat over hoe je omgaat met eenzaamheid en isolatie. Als je niet weet hoe je verdriet een plek moet geven en als alles om je heen het alleen zijn uitzichtloos maakt. Pretpark Snake City, waar Robbie Zola en Ciraj werkten en de tijd van hun leven hadden, is gesloten. ’s Nachts kruipen ze door een gat in het hek naar binnen om op hun vaste plek te chillen. De drie vrienden missen de drukte van het pretpark en worstelen met hun gevoelens van verveling en eenzaamheid. Vooral Robbie heeft daar veel last van en lijkt nooit de juiste dingen te zeggen. Hij raakt daar gefrustreerd van en zoekt een uitvlucht in het gebruiken van lachgas en dingen slopen: waarom zou je praten als je het ook op een andere manier kan uiten? Zola vult alle tijd op met zoveel mogelijk activiteiten omdat ze niet stil wil staan bij haar gevoelens. Ciraj is vooral met school bezig en wordt onverwacht verliefd. Hoe gaan de drie vrienden hier mee om en kunnen ze er met elkaar over praten? Wat doe je als je je niet gezien en gehoord voelt? Regisseur Nita Kersten: 'Ik ben me de afgelopen jaren ten diepste bewust geworden van de manier waarop we naar mannen, vrouwen en gender kijken. Van hoe dwingend het patriarchaat is als het gaat over onze blik op de wereld. Hoe we aannemen welk gedrag bij welke sekse hoort en hoezeer de heteronorm daarin leidend is. Daar doen we opgroeiende meisjes mee tekort maar zeker ook jongens. Als moeder van twee zoons zie ik dat van dichtbij. Ook jongens worden geacht aan een bepaald beeld van mannelijkheid te voldoen. Maar als er iets is waar ik met twee opgroeiende zoons mijn handen voor in het vuur durf te steken, dan is het dat de emotionele binnenwereld van de man net zo groot is als dat van de vrouw. We zijn allemaal mensen. Toch is er voor jongens weinig ruimte die binnenwereld te uiten. Dat spreekt me enorm aan in het maken van deze voorstelling. Ik geloof in het belang dit probleem aan te pakken en voor jongeren bespreekbaar te maken.'